مراسم نکوداشت زنده یاد دکتر علی‌ محمد برادران رفیعی استاد پیشکسوت و رئیس سابق دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد با حضور دکتر ضابط رئیس دانشگاه، دکتر سید عبدالکریم سجادی رئیس بنیاد نخبگان خراسان رضوی، علی کریمی قدوسی قائم‌ مقام سابق تولیت آستان قدس رضوی، دکتر علیرضا برادران رفیعی چشم‌ پزشک و استاد دانشگاه فلوریدا، دکتر محمدتقی منشی طوسی استاد پیشکسوت دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، دکتر محمدجعفر یاحقی و دکتر رامپور صدر نبوی اساتید پیشکسوت دانشکده ادبیات و علوم انسانی و جمعی از استادان و پیشکسوتان دانشگاه در محل باشگاه مفاخر و پیشکسوتان دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد.

در آغاز مراسم دکتر یاحقی از خاطرات و خلق و خوی نیک دکتر برادران رفیعی سخن گفت و اظهار داشت: کلاس‌ ها در اوایل انقلاب بسیار شلوغ بود و فضای خاص و ویژه‌ ای داشت و ایشان با حوصله و مدارایی که داشت کلاس‌ ها را به گونه‌ ای تحسین‌ برانگیز اداره می‌ کرد و به عقاید دیگران حتی اگر با آن‌ها مخالف بود، احترام می‌ گذاشت.

دکتر یاحقی ادامه داد من دو سفر با ایشان داشتم، یکی به جبهه و دیگری به آسیای مرکزی، در هر دو سفر دیدم که ایشان چنان تسلیم وضع موجود می‌ شد و شرایط را می‌ پذیرفت که آرامشی وصف‌ ناپذیر به هم‌ سفران خود منتقل می‌ کرد.

  استاد پیشکسوت دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد در ادامه گفت دکتر برادران با خضوع و خشوع بسیار در آستان قدس کارهایی مانند کارهای فرهنگی و چاپ و انتشار کتب مختلف انجام داد که هیچ‌ کس نتوانست نظیر آن‌ها را انجام دهد، به طوری که می‌ توان گفت اگر روی جلد تمام کتب منتشرشده در آستان قدس نام دکتر برادران بیاید اغراق نشده است. وی افزود دکتر برادران کسی بود که به قول بیهقی در کتاب تاریخ بیهقی مشاوری «پوشیده» بود بدین معنی که با این که همه کارها با حمایت وی انجام می‌ شد هیچ‌ کس باخبر نمی‌ شد که ایشان نقش اصلی را داشته‌ اند. ایشان در برابر مشکلات بسیار صبور بود و به هر نحوی مشکل را حل می‌ کرد، حتی باید گفت مشکلات را  دور می‌ زد. دکتر برادران به معنای واقعی خدوم بود، خدوم در معنای دقیق آن، خدمت با تمام وجود. ایشان مصداق واقعی «الدّالّ على الْخیْر کفاعله» بود چرا که در تمام کارهای فرهنگی نقش اصلی را داشت.

دکتر یاحقی با جمله‌ ای از ابوالفضل بیهقی (دکتر برادران «مردی بود آهسته، ادیب و فاضل و معاملت‌ دان و چندین خصال نیکو») در وصف دکتر برادران سخن خود را به پایان رساند.

در بخش بعدی مراسم، دکتر رامپور صدر نبوی سخنانی ایراد کرد و گفت: من در سال ۴۸ وارد دانشکده ادبیات شدم و اندکی پس از آن با دکتر برادران آشنا شدم. همان‌ طور که گفتند آرامش عمیقی در وجود ایشان دیده می‌شد. سرچشمه این آرامش از آن بود که به جایی دیگر وصل بود، به صاحب این هستی وصل بود. از بند تنگ‌ نظری‌ های این دنیا آزاد بود و به جهانی برتر می‌ اندیشید و آرام بود اما در درونش اقیانوسی بود وسیع و پرگهر. اگر قرار بود از چیزی دفاع کند با تمام ادب اما قاطع و پرجرات دفاع می‌ کرد.

دکتر صدر نبوی اظهار داشت ایشان از افرادی که برایشان کاری کرده بود یا از آنان دفاعی کرده بود، گریزان بود، نمی‌ خواست بابت کاری که کرده است از او تعریف و تمجید شود. از تعریف متنفر بود و مشمئز می‌ شد، کارها را برای خوبی و برای دل خودش انجام می‌ داد نه برای تعریف دیگران از خودش. دکتر برادران به دنبال حقیقت بود و برایش آشنا و غریبه نداشت. وی افزود انسان در عالم، با ظرفیت و ذات خودش با رویدادها مواجه می‌ شود و بر اساس ذات فطری خودش چیزها را معنا می‌ کند، دکتر برادران با ذات خودش و با وجدان کاری بالا آن‌ طور که شایسته مقام عظیم انسانیت بود با دیگران برخورد داشت و بر مبنای همین تفکر در حق دیگران ایثار می‌ کرد.

دکتر صدر نبوی به عنوان جمله پایانی گفت: دکتر برادران انسانی بزرگ و باعظمت بود در گوشه دانشکده‌ ای کوچک در مشهد.

علی کریمی قدوسی قائم مقام سابق آستان قدس رضوی گفت: نور رضوی و در سایه‌ ی خورشید قرار گرفتن دکتر برادران باعث شد که او به شخصیت خود پی ببرد. دکتر برادران مرکز ثقل مثلثی بود که یک ضلعش معلمی و علم،   ضلعی دیگر کتاب و فرهنگ و ضلعی مدیریت و اجتماع بود.

کریمی قدوسی اظهار داشت اگر درباره او بگوییم نگاهی به ثروت پدر نداشت، سخن گزافی نگفته‌ ایم، اگر بگوییم تمام دریافتی‌ اش از آستان قدس به کار خیر داد، گوشه‌ ای از کارهای خیرش را بیشتر نگفته‌ ایم، اگر بگوییم تحقیق و پژوهش را با بنیاد پژوهش‌ های آستان قدس رضوی به منصه ظهور رساند، اغراق نکرده‌ ایم و اینها همه گوشه‌ ای از کارهای ایشان است. گاهی افرادی را با کلام‌ و ترکیبات توصیف می‌ کنیم اما دکتر برادران را با نام خودش باید توصیف کرد از این رو باید گفت دکتر برداران، دکتر برادران بود.

کریمی در ادامه گفت پی‌ گیری مصرانه وی در تخصیص بودجه برای کارهای فرهنگی و خرید کتاب زبانزد همگان است. دکتر برادران به‌ حق بنیان‌ گذار کارهای فرهنگی آستان قدس رضوی بوده است.

کریمی قدوسی در پایان گفت: دکتر برداران عاشق این بود که کتاب و قلم را در زندگی خود همیشه داشته باشد به‌ طوری که پس از پایان کار در آستان قدس رضوی، کتابخانه قلم را پایگاه اصلی خود در زندگی قرار داد.

دکتر علیرضا برادران رفیعی فرزند آن استاد فرهیخته در وصف پدر گفت: مردن عاشق نمی‌ میراندش، در چراغی تازه می‌ گیراندش. وی تأکید کرد پدرم مردی بود غرق خدا. از دیگر ویژگی‌ های بارزی که دکتر بردران از پدر بازگو کرد این بود که ایشان به نفس خود بسیار مسلط و با پول بیگانه بود.

دکتر برادران در ادامه از خیّر بودن پدر و بی‌ ادعایی و فروتنی او یاد کرد و گفت: روزی کسی از دانشگاه آمده بود سراغ پدرم و گفته بود شما که مسئول هستید برای من کاری بکنید که صاحب خانه بشوم، دکتر برادران به او گفته بود من مسئولم اما فقط از مال خودم می‌ توانم به شما کمک کنم، زمینی دارم که به شما تقدیم می‌ کنم تا آن را برای خودتان بسازید، به سرعت این کار را عملی کرد و قطعه زمینی را که داشت به آن فرد واگذار کرد، اما ما بسیاری از این کارها را بعدها فهمیدیم.

دکتر برادران در پایان گفت: در زندگی، انسانی مخلص‌ تر از پدرم ندیدم و باید بگویم مصداق واقعی «عاش سعیداً و مات سعیداً» بودند.

در ادامه مراسم دکتر محمدتقی منشی طوسی ضمن اشاره به اینکه بسیاری از افراد ابعاد زندگی‌ شان در ۳۵ سال اخیر زندگی‌ ‌ شان با دکتر برادران، معمار بزرگ فرهنگی گره خورده است از چگونگی گردآوری یادداشت‌ ها و چاپ ویژه‌ نامه‌ ‌ ای سخن گفت که در آن به خصال نیکو و منش نیک دکتر برادران از زبان دوست‌ داران آن استاد فرزانه پرداخته شده است.

در پایان این مراسم، ویژه‌ نامه دکتر علی‌ محمد برادران رفیعی که به همت مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد، دکتر محمدتقی منشی طوسی، محمدرضا مروارید و با همکاری بنیاد نخبگان خراسان رضوی منتشر شده بود با حضور دکتر احد ضابط رئیس دانشگاه فردوسی مشهد، دو تن از فرزندان استاد و جمعی از دوستداران آن استاد زنده‌ یاد رونمایی شد.